Ons eerste lustrum Wanneer ik op maandag 20 oktober 1958 een diepe zucht slaak en mijn benen onder het bureau uitstrek, is het niet omdat ik me zo beroerd voel, maar zui­ver omdat het de laatste uitdrukking van spanning is, die spontaan uit mijn kra­kende borst...

Zeeman, o zeeman Waar is die tijd gebleven, die tijd van windkracht 10? Die wilde zee, dat vliegend schuim, wie krijgt dat nog te zien? En gaan wij daar uit varen op zo'n zoet-waterplas, dan worden wij dom nagestaard door rundvee in het gras. We zijn nog zeekadetten,...

1962. Een lang gekoesterde wens wordt realiteit Zoals jullie ongetwijfeld reeds hebt horen fluisteren ondergaat het uniform voor de zeekadetten, de kwartiermees¬ters en de onderofficieren binnenkort enige belangrijke wijzigingen. De algemene raad van onze organisatie...